Γνωρίζοντας έναν ultra...

΄Ενας ultra δεν έχει όνομα,μόνο οι καλοί φίλοι τον ξέρουν.Ένας ultra δεν έχει πρόσωπο,τις περισσότερες φορές μια κουκούλα καλύπτει το κεφάλι του και ένα κασκόλ το πρόσωπο του. Ένας ultra δεν ντύνεται σαν τους άλλους και δεν ακολουθεί μόδες και τάσεις. Όταν περπατάει στους δρόμους, ακόμα και όταν δεν έχει διακριτικά ομάδας, είναι αναγνωρίσιμος. Ένας ultra επιτίθεται αν του επιτεθούν, βοηθάει όποτε χρειάζεται, και δεν σταματάει να ειναι ultra παρά μόνο όταν βγάλει το κασκόλ και γυρίσει σπίτι, μάχεται 7 ημερες την εβδομάδα.
Ένας έμπειρος ultra αποτελεί παράδειγμα για τους νέους, οι οποίοι έχουν σεβασμό προς τον πιο παλιό. Οι νεαροί ultras νιώθουν περήφανοι όταν κάθονται κοντά σε έναν πιο έμπειρο, μαθαίνουν απο την κριτική που ασκεί ο παλιότερος, κοκκινίζουν όταν ο παλιότερος τους δίνει χειραψία. Όταν “φυσιολογικοί” άνθρωποι κοιτάζουν έναν ultra δεν τον καταλαβαίνουν, αλλά έτσι και αλλιώς, ο ultra δεν θέλει να γίνει κατανοητός, η να εξηγήσει τι και πως.
Κάθε ultra διαφέρει, υπάρχουν αυτοί που φορούν οπαδικά διακριτικά ή διακριτικά της ομάδας τους, και αυτοί που ποτέ δεν είχαν τέτοια πράγματα στη ζωή τους. Υπάρχουν αυτοί που ταξιδεύουν μόνο με το σύνδεσμο τους, και οι πιο ανεξάρτητοι που ταξιδεύουν μόνοι τους, μια παρέα.
Οι ultras διαφέρουν μεταξύ τους,  αλλά αυτό που τους ενώνει είναι η αγάπη για την ομάδα τους, η εμμονή τους να είναι επί 90 λεπτά όρθιοι μέσα στη βροχή ή το κρύο, μένουν ενωμένοι όμως απο τη ζεστασιά των ιαχών τους φωνάζοντας συνθήματα με τίγκα φωνή, μένουν ενωμένοι όταν τους παίρνει ο ύπνος σε κατάσταση μέθης στα λεωφορεία που τους πάνε σε εκτός έδρας παιχνίδια, μένουν ενωμένοι όταν το κομβόι τους περνάει μέσα από το κέντρο της πόλης της αντίπαλης ομάδας, μένουν ενωμένοι όταν το ένα και μοναδικό σάντουιτς που έχουν μοιράζεται σε 4 άτομα μετά από πολλές ώρες πείνας, μένουν ενωμένοι από το τσιγάρο που μοιράζονται, μένουν ενωμένοι λόγω της ίδιας οπτικής γωνίας, του ίδιου ιδανικού, της μιας και μοναδικής νοοτροπίας που τους διακατέχει.
Όλα τα πράγματα που μας ενώνουν, ταυτόχρονα, μας απομακρύνουν από την υπόλοιπη κοινωνία. Από ανήσυχους γονείς, αποβλακωμένα ξαδέρφια, από φοβισμένους συμμαθήτες στο σχολείο ή συναδέρφους στη δουλειά, από μη ανεκτικούς καθηγητές ή αφεντικά.
Ultras δεν σημαίνει βανδαλισμοί ή βία χωρίς λόγο, αλλά είναι μια επιμονή υπεράσπιση ενός τρόπου ζωής που τώρα βρίσκεται σε κρίση λόγω των κοινωνικών προβλημάτων, των τηλεοράσεων(ΑΡΔ), των κλάμπ που προσελκύουν ολο και περισσότερη νεολαία, μα πάνω από όλα εξ αιτίας της ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ(απο την αστυνομια και τις αρχες)

Το να είσαι ένας ultra είναι όλα αυτά,αλλά και πολλά άλλα ακόμα όπως συναισθήματα και πάθος,τα οποία δεν μπορείς να εξηγήσεις με λόγια σε άτομα που δεν θέλουν να τα καταλάβουν,και που θα προτιμούσαν απλά να σου γυρίσουν την πλάτη τους και να συνεχίσουν να ζούν πίσω από ένα γυαλί,άτομα που ποτέ δεν θα είχαν τα αρχίδια να σπάσουν αυτό το γυαλί που μας χωρίζει και να έρθουν στον δικό μας κόσμο.

( πηγή: 1925.gr )