Εκτός έδρας θα πάμε...

Η μέρα της Κυριακής φτάνει. Τα βάσανα της εβδομάδας τελειώνουν και μία μέρα γεμάτη ποδόσφαιρο ξεκινά. Η ομάδα παίζει εκτός έδρας αυτή τη φορά. Τα ''αδέρφια'' ετοιμάζουν εκδρομή σε μία έδρα που η ομάδα τούς έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Όλα είναι έτοιμα. Μαζεύονται στο ''μέρος'' τους,    εκεί που τους περιμένει το λεωφορείο για να φύγουν. Μέσα στο λεωφορείο παίζουν πολλά, που  στα περισσότερα δεν χωράει ανάλυση. Μπύρες, εφημερίδες, μουσική σύμφωνα με τα γούστα, αυτοσχέδια συνθήματα με σκοπό την καζούρα και γενικά ένα κλίμα γιορτής, άλλωστε η Κυριακή είναι η μεγαλύτερη γιορτή. Όταν το λεωφορείο περνάει έξω από μια μεγάλη-μισητή(για τους οπαδούς της) πόλη το κλίμα σοβαρεύει για λίγο. Όλοι κοιτούν δεξιά-αριστερά κ έχουν τον νου τους. Αφού περάσουν όμως, η κατάσταση φτιάχνει κ πάλι.

 Το λεωφορείο φτάνει στην πόλη όπου παίζει η ομάδα. Εκεί τα ''αδέρφια'' από όλες τις πόλεις μαζεύονται όλοι μαζί για να κάνουν την πορεία προς το γήπεδο. Συνθήματα κ μπάχαλα, όλοι με ένα βήμα προχωρούν ακάθεκτοι, όλοι για την αγάπη τους. Κανείς δεν τολμάει να τους κοιτάξει ή να τους πει κάτι. Μπαίνουν στο γήπεδο κ ετοιμάζουν την ''κατάσταση'', όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο και το show ξεκινά. Καπνογόνα, τύμπανα, παλαμάκια κ μία φωνή που προέρχεται από χιλιάδες άλλες. Όταν έρθει η στιγμή του γκολ, το γήπεδο παίρνει φωτιά και τα συναισθήματα κορυφώνονται. Το party συνεχίζεται για 90 λεπτά. Όταν τελειώσει ο αγώνας οπαδοί κ παίκτες αλληλοαποθεώνονται, εξάλλου μιλάμε για μια σχέση εξάρτησης, ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον.
Οι οπαδοί μπαίνουν σιγά σιγά στα λεωφορεία και ξεκινούν για την δύσκολη επιστροφή, που κανείς δεν ξέρει τι τους περιμένει. Τώρα πλέον το κλίμα δεν είναι τόσο χαρούμενο. Τα πράγματα σοβαρεύουν. Όπως ξέρουμε, όταν πέφτει το σκοτάδι όλα είναι αλλιώς. Έτσι κ τώρα. Περνώντας από πόλεις κ από άλλα ''ύποπτα'' μέρη η αδρεναλίνη κορυφώνεται, καθώς ότι είναι να γίνει θα γίνει εκεί. Δεν φοβάται κανένας, όλοι έχουν ο ένας τον άλλον. Όλοι είναι σαν μια γροθιά.
Τελικά το λεωφορείο γυρνάει είτε στην αρχική του κατάσταση είτε με κάποιες φθορές. Εδώ πλέον τα αδέρφια χωρίζονται, ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του, στην δική του κατάσταση.

Το συναίσθημα της επιστροφής είναι ανάμεικτο. Από την μία ξενερώνεις που τελείωσε η φάση, από την άλλη χαίρεσαι που γύρισες πίσω ολόκληρος. Έτσι είναι το συναίσθημα της κυριακάτικης εκδρομής για το πάθος σου, την αγάπη σου. Στο τέλος όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι και κάνεις μια περίληψη του τι έζησες σήμερα, σκέφτεσαι: Άξιζε; ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΑΞΙΖΕ!