Η οπαδοί της Τζένοα διδάσκουν οπαδική νοοτροπία!

Το γκρουπ των οπαδών της Τζένοα "Via Armenia 5r" για φέτος αποφάσισε όταν η ομάδα τους αγωνίζεται εκτός έδρας στην Serie A, να ακολουθεί τα μικρότερα ποδοσφαιρικά τμήματα είτε εντός είτε εκτός έδρας, επειδή οι οπαδοί τους δεν κατέχουν την Tessera Del Tifoso (κοινώς την κάρτα οπαδού)!
Περίπου γύρω στα 250 μέλη τους έχουν απαγόρευση γηπέδου ενώ σχεδόν σε όλο το γκρουπ έχει απαγορευθεί να παρακολουθούν την ομάδα των 18 και 16 ετών πιτσιρικάδων!!... οπότε έχουν αποφασίσει να πηγαίνουν στην ομάδα με τους 14ήδες.

 Σημειωτέον για ένα παιχνίδι εκτός έδρας πήγαν στην Aosta(300 χλμ από την Γένοβα) με ένα λεωφορείο των 35 ατόμων, ενώ σε ένα εντός έδρας παιχνίδι το οποίο έγινε στο Bogliasco(την έδρα προπονήσεων της μισητής Σαμπντόρια) ήταν γύρω στα 50 άτομα μαζί με 18 φίλους τους από τη Νάπολι.
Οι φωτογραφίες είναι από το συγκεκριμένο παιχνίδι όπου πραγματοποιήθηκε 11 ώρα το πρωί κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες... η κερκίδα όμως φωτιά!

Από τη μία επίδειξη δύναμης από την ιταλική καταστολή και την κάρτα οπαδού και από την άλλη το αγνό πάθος και η σωστή νοοτροπία από τους οπαδούς! (συχνά πυκνά οι οπαδοί της Τζένοα δείχνουν τα καλό τους πρόσωπο και φημίζονται για την οπαδική και όχι μόνο κουλτούρα τους). Εμείς να ευχηθούμε καλά ξεμπερδέματα στα μέλη τους και πάντα τέτοια όσον αφορά τα οπαδικά δρώμενα!

No alla tessera del tifoso!
Liberta per gli ultras!
                                                                                                                                                   
                   



                                                                                                                              πηγή: football-blabla.gr

CONTRA FASCISMO part 2

Σ’αυτόν τον Κόσμο το Μικρό, το Μέγα, τυχαίνει να είμαστε όλοι περαστικοί. Εφήμεροι θεατές της μεγαλοσύνης του κόσμου και συνάμα τυχεροί αποδέκτες του δώρου της ζωής. Και μείς θέλουμε να ζήσουμε. Να πιούμε το μεδούλι της ζωής και να μεθύσουμε αχόρταγα τις χάρες της. Να ζήσουμε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, έχοντας πλήρη επίγνωση της αδύναμης ανθρώπινης φύσης μας!
Να γλεντήσουμε, να πιούμε, να βγούμε και για λίγους από εμάς να τιμήσουμε την Κυριακή στο γήπεδο, τραυματίζοντας τις φωνητικές μας χορδές για χάρη της καψούρας μας! Η Κυριακή ξεκάθαρα, για τους αληθινούς φιλάθλους είναι ένα ατελείωτο πανηγύρι, μια αληθινή γιορτή!
Καλά, όχι και τελείως γιορτή βέβαια. Όχι όσο, ανεγκέφαλοι, που προσβάλλουν κατάφορα την πανανθρώπινη ιδέα, επιμένουν να εισάγουν μέχρι και στο γήπεδο το ρατσισμό σε κάθε δυνατή του μορφή.
 

Ναι ρε ξεφτίλα, σε σένα μιλάω! Σε σένα το μάγκα που χαριεντίζεσαι βαφτίζοντας ελληναρά τον εαυτό σου, προσπαθώντας να περάσεις τη ψευτοιδεολογία σου παντού. Μπράβο ρε μάγκα αυτό θα πει παλικαριά.  Δε σας γνωρίζω ρε νεοέλληνες... Με παππούδες πρόσφυγες γονείς μετανάστες γίνεστε ρατσιστές? Δεν θυμάμαι να γελάτε όταν σας έλεγαν όμως τουρκόσπορους... Ούτε όταν σας έκλεβε το τζιβαέρι τις ξενιτιάς... Και όλα αυτά σε μια χώρα που θεωρείται το μετερίζι της φιλοξενίας και πατρίδα της δημοκρατίας... Που είναι εκείνο το φιλότιμο? Εκείνη η ψυχοπονιά? Εκείνη η αισιοδοξία? Θα σας πω εγώ που... Εκεί που πήγαν όλα όσα δώσατε θυσία στο βωμό του ξενόφερτου ματεριαλισμού... Μαζί και την χαμένη ανθρωπιά σας... Για ένα μόνο απορώ ξεπουλήσατε και τη συνείδηση σας? Ας ήδονται οι αίτιοι την Ελλάδα των νεοελλήνων... Να τη χαίρεστε!

Κάποιος ζάπλουτος, που από καθαρή ανθρωπιά αποφάσισε μια μέρα να αλλάξει τον κόσμο, Τσε νομίζω τον έλεγαν... είχε πει μια μέρα πως οι αληθινοί επαναστάτες δρουν μόνο από αγάπη για το δίκιο και το αύριο. Αγάπη... τι κάθομαι και λέω. Λέξη άγνωστη, σε έναν κόσμο που δεν αλλάζει, σένα σαπιοκάραβο με κολλημένα τιμόνια. Κι όμως είναι η μόνη λύση.
Ο φασισμός που πρεσβεύεται, το μίσος που εισάγεται έχουν ημερομηνία λήξης. Κι ας φαίνονται παντοδύναμα. Όσο αφελές κι αν ακουστεί η ανθρωπιά δύναται να ξανανικήσει. Όλοι αδέρφια είμαστε, Μαύροι-Λευκοί ένας λαός σε μια μεγάλη βόλτα, που λέγεται ζωή. Και όλοι είμαστε μετανάστες!
                                         UNITE AGAINST RASCISM 
                                           WE ARE ALL BROTHERS
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΝΟΥ

Sometimes antisocial, always antiracist.

Δεν είμαστε αναρχικοί. Ούτε ανήκουμε σε κάποια οργάνωση. Υποστηρίζουμε επίσης το project του NO POLITICA στα γήπεδα. Ωστόσο, η οργή με αυτά που βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας, μας έκανε να θέλουμε να σας την μεταφέρουμε όσο μπορούμε. Θέλοντας να ξετιλύξουμε  το κουβάρι του κινήματος του νεοναζισμού, στο μυαλό μας γεννιούνται ερωτήματα. Πολλών ειδών. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Οι εποχές αλλάζουν, οι σκέψεις εκσυγχρονίζονται και τα άρρωστα μυαλά πληθαίνουν. Να που μαζεύτηκαν όλα σε μία οργάνωση. 

Και έρχομαι λοιπόν εγώ και σου λέω. Ρε βούρλο, εσύ που φοράς την προσωποποίηση της σβάστιγκας στο στήθος. Αυτή που σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους πριν κάποια χρόνια. Αυτή η ''ιδεολογία'' που ακολουθείς, που είναι εχθρός σου όποιος δεν σου μοιάζει. Η πατρίδα σου που τόσο αγαπάς κι όμως βλάπτεις καθημερινά. Εσύ, που με κοιτάς στον δρόμο με μισό μάτι επειδή είμαι  διαφορετικός από εσένα. Είναι δυνατόν να πιστεύεις αυτά τα πράγματα; υπάρχουν πολλών ειδών ιδεολογίες, δεν κατηγορήσαμε ποτέ κανέναν από τους ακόλουθους της. Αλλά εσείς που υποστηρίζετε αυτούς που στον παρελθόν ήθελαν το κακό της ανθρωπότητας, απλά δεν είστε άνθρωποι... Ούτε εσείς ξέρετε τι είστε!!!
Όλοι μας έχουμε εμπειρίες από τα παιδικά μας χρόνια, όπου μας κορόιδευαν για ένα κουσούρι μας (χοντρός,κοντός,''ξένος''), αλλά το ξεπεράσαμε. Εσείς φαίνεται ότι έχετε μείνει με εκείνον τον εγκέφαλο ακόμα.
Είναι δυνατόν να κυνηγάτε με τα μαχαίρια τους Πακιστανούς;;; Οκ, δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ. Αλλά είναι αντιμετώπιση αυτή ;
Έχουν και αυτήν την εικόνα ώστε να σε κάνουν να τους φοβάσαι, ξυρισμένο μαλλί, γυμνασμένο χαπακωμένο σώμα και το βλέμμα της αγελάδας. Έχουν πάρει ως σύμβολα τα μαχητικά αντικείμενα (δόρυ,ασπίδα,σπαθί,περικεφαλαία) της παλιάς ένδοξης Σπάρτης. Άλλο πάλι και τούτο. Ντροπή και αίσχος.
Όποιος απαιτεί τον σεβασμό κατ'αυτόν τον τρόπο, ξέρουμε όλοι μας τί παίρνει. Δεν είναι κακό να αγαπάς την πατρίδα σου, κακό είναι να την ντροπιάζεις προς τα έξω με την άμυαλη συμπεριφορά σου.  Πρέπει, όντως κάτι να συμβεί. Σε μία εποχή που ο φασισμός παραπέει κι ο ρατσισμός πλέον βρίσκεται παντού δεν μπορούν να μεγαλώσουν νέες ''υγιείς'' γενιές. Κι αυτό σίγουρα δεν θα συμβεί από τον καναπέ... UNITE AGAINST RACISM  λοιπόν..!

Υ.Γ.1 ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΟΑΜΥΑΛΟ!

Υ.Γ.2 ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΛΈΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!
Υ.Γ.3 ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Άλλος ένας νεκρός οπαδός από μαχαίρι...

Το μαχαίρι δε γνωρίζει ούτε χρώμα ούτε πατρίδα... μόνο τυφλό μίσος και αίμα. Το ντέρμπυ της Τουρκίας βάφτηκε δυστυχώς... κόκκινο, από το αίμα του Burak Yildirim οπαδού της Fenerbahce.
Στην Ελλάδα κάποιοι ηλίθιοι - όχι μόνο τα χρησιμοποιούν αλλά καυχιούνται και δείχνονται κιόλας... ως τον επόμενο οπαδό που θα "πέσει" και θα μας... "σοκάρει"... για λίγο...  Η συνέχεια γνωστή...
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΑΔΟΙ ΟΧΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ. ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ

Το μυαλό και το πνεύμα δεν φυλακίζονται. part 2 (AGAINST ALL ODS)

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ...
Δολοφόνοι, νταβαντζήδες, έμποροι ναρκωτικών, παιδόφιλοι, μιζαδόροι, επίορκοι,
τρομοκράτες όλοι εξισώνονται με τους οπαδούς, χάρη στο μαγικό ραβδάκι του νόμου Ορφανού περί βίας στους αθλητικούς χώρους, εξισώνονται ή καλύτερα θεωρούνται μεγαλύτεροι "εγκληματίες" γιατί η προαναφερόμενοι έχουν δικαίωμα να ασκήσουν έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, έχουν δικαίωμα να επικαλεστούν λευκό ποινικό μητρώο, έχουν δικαίωμα να εκτίσουν την ποινή τους με αναστολή, οι οπαδοί όμως ΟΧΙ.

Το να τα σπάσεις να πλακωθείς ή να μπινελικώσεις εκτός γηπέδου δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για το ποινικό σου μητρώο, το να το κανείς όμως μέσα ή γύρω από αυτά σημαίνει αυτόματα δικάσιμο και φυλάκιση με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί ακριβώς ρε ΦΩΣΤΗΡΕΣ που νομοθετείτε; Γιατί αυτή την στιγμή υπάρχουν νέα παιδιά στην φυλακή για φθορά ξένης περιουσίας (σπασμένα καθίσματα) και βωμολοχίες; ακούτε ρε πολύμηνη φυλάκιση για βωμολοχία, ούτε σε θεοκρατικά καθεστώτα δεν βρίσκουν χώρο όλα αυτά και γίνονται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα,

2 μέτρα και 2 σταθμά στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία ΓΙΑΤΙ;
Δεν ζητάμε κάλυψη της ασυδοσίας αλλά ίση μεταχείριση, δεν είναι δυνατόν ο ματσωμένος έμπορος ναρκωτικών να πληρώνει από τα βρώμικα κέρδη του μεγαλοδικηγόρους και να βγαίνει λάδι και ο πιτσιρικάς που το μόνο που το παρασύρει είναι το πάθος του να στιγματίζεται, είναι αυτό δικαιοσύνη; Η βία στα γήπεδα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή την χώρα; Γιατί δεν εφαρμόζονται τα παραπάνω μέτρα και στους μεγαλοπαραβάτες; ΓΙΑΤΙ; Γιατί δεν συλαμβάνονται και αυτοί που με τον τρόπο τους υποκινούν την βία, παράγοντες , δημοσιογράφοι, ψηφοθήρες πολιτικοί και άλλοι κρατούντες θεσμικούς ρόλους;

Και να ήταν το μόνο μέτρο στο κυνήγι μαγισσών , φακέλωμα των οπαδων που ανήκουν σε συνδέσμούς ( άλλα νομοθετικό έκτρωμα αυτό με 2 μέτρα και 15 σταθμά ) , απαγόρευση οργανωμένων μετακινήσεων , μεταχείριση από την αστυνομία με ιδιαίτερη φροντίδα και προδέρμ , και τιμές εισητηρίων για κερκίδες χοιροστάσια παραπλήσιες τιμών για αγορά πολύτιμων λίθων, μέτρα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιεικώς ΧΟΥΝΤΙΚΑ, Γιατί τόση ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ από τα Μ.Μ.Ε. που κόπτονται ακόμα και για τα δικαιώματα της αμμουδερής αμιβάδας ΓΙΑΤΙ; Γιατί όλα τα παραπάνω συνδυαστήκαν με την ίδρυση της περιβόητης ΣΟΥΠΕΡΛΙΓΚΑΣ; Είναι πολύ απλό, είναι πολλά τα λεφτά Αρη όπως έλεγε και ο συμπαθέστατος ηθοποιός Σπύρος Καλογήρου, είναι μεγάλη η μάσα και η κομπίνα που στήθηκε και έχει μόνο εχθρό τον σκεπτόμενο φίλαθλο, οι οπαδοί χαλάνε την σούπα και πρέπει να πάνε σπίτια τους ή στο κελί.

Σφουγγοκωλάριοι, καρεκλοκένταροι, αμόρφωτοι λαϊκιστές ηγέτες του κώλου, μιζαδόροι πουλημένοι λύκοι με στολή προβάτου δεν σας τα είπανε και δεν τα σκεφτήκατε καλά, θα μας βρείτε μπροστά σας γιατί είμαστε ελεύθεροι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρα με τιμή και υπόληψη σε αντίθεσή με εσάς, γιατί... ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΕΛΠΙΔΑ.

Το μυαλό και το πνεύμα δεν φυλακίζονται. (1.3.1.2) Part 1

Είναι άλλο ένα φλεγόμενο ζήτημα του AMF(against modern football). Η εξουσία έχει περάσει στα χέρια της αστυνομίας εξ ολοκλήρου και προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη βάζοντας αθώους φυλακή. Όποιος τολμάει πλέον να ορθώσει ανάστημα, τάζεται σε δίκη με συνοπτικές διαδικασίες και φυλακίζεται. ''Άνθρωποι'' με στολή, κράνη, ασπίδες και γκλοπ (ΜΑΤ), επιβάλλουν δια της βίας την τάξη προκαλώντας συνεχώς. Συλλαμβάνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα τους επειδή απλά τους κάπνισε. Είναι αδιανόητο πως ένας άνθρωπος που πληρώνεται από το κράτος (σ.σ. εμάς) για να προστατεύει τους πολίτες και να τηρεί την τάξη, να το παίζει μάγκας σε μας με δικά μας παντελόνια.

Το κρατητήριο πλέον έχει γίνει το δεύτερο σπίτι των οπαδών. Γιατί πολύ απλά είναι η μάζα που αντιστέκεται σ'αυτό το ''σύστημα'', που όλοι φανταζόμαστε αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι και ποιος κρύβεται από πίσω. Παλιά δεν ήταν έτσι, μπορεί να υπήρχαν πάλι αντιπαραθέσεις αλλά σίγουρα έλλειπαν οι άνανδροι ξυλοδαρμοί οπαδών και οι δεκάδες προσαγωγές σε κάθε ντέρμπυ των  μεγάλων. Πολλοί από αυτούς έχουν φασιστικά πρότυπα, δεν αναγνωρίζουν την διαφορερικότητα και μάχονται απλά για να την καταβάλλουν.  Η ανάγκη να υπάρχει το ''κακό'' αφεντικό που να κάνει κουμάντο μας έφερε σ'αυτό το σημείο. Ή θα είσαι νομοταγής, ή θα μπεις μέσα. Μετά φταίνε οι κακοί Hooligans που αντιστέκονται στην λογική τους με την κοινωνία να τους αποβάλλει και να τους δείχνει με το δάκτυλο. Ο πόλεμος ξεκίνησε εδώ και χρόνια, με αυτούς που είναι χειραγωγημένοι από ''άνω'' ώστε να μην δημιουργηθεί κανένα κλίμα ταξικής επανάστασης, καθώς είναι ήδη βολεμένοι στην πλουσιοπάροχη θέση τους και δεν θέλουν σε καμία των περιπτώσεων να ''κουνηθούν''. Μερίδιο ευθύνης έχουμε και 'μεις που τόσα χρόνια ήμασταν βολεμένοι, ξέροντας πως έχουν τα πράγματα. Ο αγώνας ξεκίνησε, εσύ; θα μείνεις με τα χέρια σταυρωμένα ;

to be continued...

Υ.Γ.1) Σε καμία περίπτωση το κείμενο δεν αναφέρεται στους αστυνομικούς που βγάζουν τίμια το ψωμί τους διακινδυνεύοντας καθημερινά την ζωή τους. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις. Το κείμενο αναφέρεται κατά κύριο λόγο στα ΜΑΤ.
ΥΓ.2) ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΠΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ


Πρόταση και για δύο ταινίες που θίγουν το ζήτημα που αναφέρεται.
                                   
                                      1. #Συγχαρητήρια στους αιδιόδοξους

                                       

                                                   2.# A.C.A.B(All Cops Are Bastards)

                                           

ΑΙΩΝΙΑ ΠΙΣΤΟΙ / ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ

Πάθος θα πει να τραγουδάς στην βροχή σε άδειο γήπεδο, με την ομάδα σου ηττημένη. Να γεμίζουν τα πνευμόνια σου υπερηφάνεια όταν αυτή νικά. Να παρατάς φίλους, γκόμενες, δουλειά για να βρεθείς στο πέταλο την Κυριακή. Στις λύπες και στις χαρές παντού μαζί. Να σε λένε άρρωστο τρελό και να μην σου καίγεται καρφί. Γιατί πολύ απλά λίγα είναι τα ιδανικά στην ζωή που δεν ξεθωριάζουν διαχρονικά. Όταν αγαπάς κάτι πιστά, το ακολουθείς πιστά. Ακόμα κι αν βλέπεις την μεγάλη σου αγάπη να καταστρέφεται, καταστρέφεσαι και συ αυτοβούλως. Είσαι ο χειρότερος εφιάλτης για όποιον θέλει το κακό της, αδερφός για όποιον συμπάσχει μαζί σου. Όταν τα πάντα έχουν κριθεί και όλοι κάθονται με τα χέρια σταυρωμένα, είσαι ο μόνος που προσπαθείς ακόμα να καθορίσεις την μοίρα, όποια κι αν είναι αυτή. Η αλήθεια είναι για τους λογικούς, η φαντασία για τους τρελούς. Και οι τρελοί δεν σταματούν να τραγουδούν ποτέ.

  ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ

                                                             ULTRAS TRUE LOVERS

Γηπεδική «μπουρζουαζία» και ξεφτισμένος ρομαντισμός.

                     

Κάποτε, την εποχή που το χρυσοκέντητο έμβλημα στο στήθος, άξιζε περισσότερο από το όνομα στην πλάτη όσων κατάφερναν να μπουν στο πάνθεον του γηπεδικού Ολύμπου και εκείνοι οι ευδαίμονες μανδαρίνοι που βαυκαλίζονται, βαπτίζοντας τους εαυτούς τους «μεγαλοπαράγοντες», απουσίαζαν, το ποδόσφαιρο είχε άλλη χάρη.
Ήταν η έμπρακτη μετουσίωση της αγάπης για τη φανέλα, για τη γειτονία, για μια χαμένη (;) ιδεολογία σε συναισθήματα. Ήταν εκείνος ο σάλαγος της γηπεδικής κραιπάλης που χαρακτήριζε την Κυριακή... Αθλητική.

Σήμερα ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά! Η αναγωγή του ποδοσφαίρου σε κερδοσκοπική επιχείρηση έχει συντελέσει τα μέγιστα στην... μη αντιστρεπτή (;) στροφή του. Κάποτε όταν σκεφτόμασταν το ποδόσφαιρο, ασυναίσθητα στο μυαλό μας ερχόταν εκείνος ο κοντοπίθαρος ο μαλλιάς ο Μαραντόνα, εκείνος ο αγέρωχος Ντι Στέφανο και κάποιος που ξεπερνώντας πάσης φύσεως ρατσισμούς, έγινε ο πρώτος μαύρος που λευκοί αναγνώρισαν ως βασιλιά, ο Πελέ. Η μπάλα δηλαδή (συγχωρήστε με, ωστόσο, η λέξη ποδόσφαιρο μου φαίνεται πολύ απρόσωπη), αφορούσε λίγους  φτωχούς, μα περήφανους ήρωες. Αφορούσε κάτι παλιά-, γκρεμισμένα πλέον γήπεδα, που κάποιοι ρομαντικοί επέμεναν να τα λένε «ναούς» και φυσικά μυριάδες θεατές που από τις κερκίδες ή από το ραδιόφωνο περίμεναν να ακούσουν εκείνο το μακρόσυρτο «Γκόοοοολ» για να πανηγυρίσουν σαν παιδιά!

Όσο κι αν εθελοτυφλούμε, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως πλέον αυτά ανήκουν στο (φαύλο;) παρελθόν. Το μεταίχμιο δύο αιώνων, ή δύο εποχών ορθότερα, σηματοδότησε την εισαγωγή αφύσικα υψηλών «κασέ», εξεζητημένων κουρεμάτων, κουστουμαρισμένων και σινιαρισμένων μάνατζερ που... «εξυπηρετούν» τα συμφέροντα των παικτών, την ανακαίνιση του γηπέδου σε τέτοιο βαθμό που οι θύρες θυμίζουν θεωρεία λυρικής και φυσικά την ραγδαία αύξηση της τιμής των εισιτηρίων.
Δυστυχώς, ο ηρωισμός έχει εξαλειφθεί και στο γήπεδο, έχοντας αντικατασταθεί από μία (μακάρι εφήμερη) «μπουρζουαζική» κυριαρχία. Ιστορικές ομάδες καταρρέουν αδυνατώντας να βρουν τα αναγκαία κεφάλαια που θεωρούνται πλέον η κινητήριος δύναμη. Τα γήπεδα αδειάζουν, η κερκίδα σιγεί και εκείνο το ραδιόφωνο που ο σπίκερ με τρεμάμενη φωνή δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνηση του.
Ίσως κάποιος «προφήτης» να δει στο εγγύς μέλλον την κατάρρευση του ποδοσφαιρικού μύθου. Όσο όμως υπάρχουν ακόμα λίγοι ρομαντικοί που βλέπουν σ’αυτόν τα νιάτα τους να αντικατοπτρίζονται μάλλον καταδικάζεται στην αθανασία. Με μια σκισμένη φανέλα και μια ξεφούσκωτη μπάλα μεγαλώσαμε ρε γαμώτο. Πώς θα τα ξεχάσουμε;                        
                                                 AGAINST MODERN FOOTBALL              
Ζαχαρίας Πάνου